شيشه رنگي سنتي

شيشه سنتي سكوريت

اين شيشه ها از مقاومت بسيار بالايي برخوردار هستند و بسيار مورد استفاده قرار مي­‌گيرند. از دلايل مقاومت بالاي آن ها، حرارت دادنشان در دماي بالا است.

شيشه رنگي سنتي خارج از ايران

در دوران گوتيك و رنسانس (قرن 1100-1000) شيشه هاي رنگي يكي از تكنيك هاي برجسته نقاشي بود كه در اروپا انجام مي­‌شد. شايد عجيب به نظر برسد كه شيشه هاي رنگي را نوعي نقاشي بناميم، اما در حقيقت اينطور است. اگر به تصاوير شيشه رنگي توجه كنيم كه سطوح هر تكه شيشه در طيف وسيعي از رنگ هاي تيره رنگ آميزي شده است. يكي از رايج ترين اشكال نقاشي، شيشه هاي رنگي از طريق روايت هاي مذهبي در كليساها و صومعه سرا ها است. همچنين در بسياري از تالارهاي شهر هاي اروپا و حتي پنجره خانه هاي اشرافي از شيشه هاي رنگي استفاده مي­‌كردند. شيشه هاي رنگي معمولاً براي ساختن پنجره ها استفاده مي­‌شد، به طوري كه نور از طريق نقاشي مي‌تابيد. تنها بقاياي گسترده شيشه هاي قرن سيزدهم در انگلستان در كليساي جامع كانتربري يافت مي­‌شود، جايي كه 12 پنجره در حدود 1200 و پنجره هاي مربوط به سنت توماس بكت در حدود 1200 توليد شده است. كليساي جامع لينكلن داراي قطعات چشمگيري از يك سري پنجره هايي است كه بين 1200 تا 1220 ساخته شده اند، اما بدون مقايسه با آثار فرانسوي نمي­توان به طور كامل از هر يك از اين سري ها قدرداني كرد.

شيشه رنگي گوتيك

تصور كنيد در يك كليساي قرون وسطايي ايستاده ايد. همانطور كه چشمان شما با تاريكي سازگار مي­‌شوند، متوجه نور رنگي مي شويد كه از بالا به پايين جريان مي­‌يابد. برخي از قوي ترين هنرهاي توليد شده در قرون وسطي چرخه هاي رنگ آميزي يا داستان هاي تصويري در كليساهاي جامع فرانسه بودند. از جمله مشهورترين آن ها مي­‌توان به كليساي جامع ريمس اشاره كرد. سراف، يكي از فرشتگان شش بال كه تصور مي­شد در حضور خدا ايستاده است، به طرز عجيبي رسمي است، با ضربات ضخيم رنگ سياه زجاجيه براي نشان دادن چشم ها و ويژگي هاي صورت آن استفاده مي­‌شود. رنگ زجاجيه رنگي است كه حاوي ذرات ريز شيشه اي است كه در يك مايع مخلوط شده اند. ما پنجره ها را بديهي مي­‌دانيم، اما زماني بود كه شيشه ها براي اكثر مردم گران بود و فقط در اواخر دهه 1400 ميلادي، صفحات شيشه اي گسترده تر شدند، به طوري كه طبقه متوسط ​​و افراد ثروتمند مي‌­توانند آن ها را در خانه هاي خود داشته باشند و آن ها شروع به استقرار خود كردند. پنجره هاي شيشه اي كه خانواده ها معمولا خود را در آن ها به طريقي نقاشي مي‌­كردند كه به نوعي نشان دهنده اعضاي خانواده بود. برخي خانواده هاي سلطنتي شجره نامه هاي خود را به طريقي از طريق اين شيشه ها نشان مي­‌دادند.